Thursday, September 25, 2014

INTERVIEW: Tom Smith (Editors)

Објавено во „Нова Македонија“ на 14.04.2010




Од постарите научивме
како е да се биде компактен бенд



Со објавувањето на својот прв сингл, Bullets, на почетокот на 2005 година, чиј ограничен тираж се продаде за помалку од 24 часа Tom Smith, Chris Urbanowicz, Russell Leetch и Ed Lay, членовите на Editors, не ни сонуваа дека тоа ќе им биде од голема корист за пробивањето на светската музичка сцена. Веќе со наредниот сингл Munich, групата се позиционира високо на британските музички топ-листи, што е доволен показател дека момците имаа сериозна намера да ги освојат Европа и светот. Конечно, кон крајот на истата година го објавуваат својот албум The Back Room, кој им донесува номинација за наградата Mercury, а со вториот An End Has A Start се номинирани на Brit Awards.
Музиката на Editors се класифицира во индирок, каде може да се чујат влијанија на бендовите од британскиот постпанк, меѓу кои мрачните Joy Division, психоделичните Echo & the Bunnymen и суптилните Depeche Mode. Но и покрај тоа што многумина ги споредуваат со нив, сепак, Editors се изборија да пласираат свој сопствен звук по кој ги препознаваат насекаде во светот.
Во октомври минатата година, групата го објави својот трет студиски албум In This Light and On This Evening, продуциран од Flood (Mark Ellis), што практично е нивниот најзрел продукт. На почетокот на годинава, четворката од Бирминген тргна на европска промотивна концертна турнеја, во чии рамки в сабота ќе настапат и во скопскиот клуб Колосеум. Концертите на Editors, секогаш се енергични и на нив владее одлична атмосфера, а организаторите Литиум рекордс, најавуваат дека така ќе биде и овде кај нас.


Во Скопје доаѓате во рамките на европската турнеја, на која го промовирате последниот албум In This Light and On This Evening. Но ќе има ли во сет-листата и песни од претходните албуми, за да може македонската публика да се запознае со целокупното творештво на Editors?
- Востановената програма што ја свириме на целата турнеја опфаќа песни од сите три албуми The Back Room, An End Has A Start, и секако темите од последниот In This Light and On This Evening. Посетителите ќе имаат можност да ги чујат сингловите Bullets, Papillon, You Don’t Know Love и многу други. За оние кои добро нé познаваат ќе има и изненадување, затоа што ќе отсвириме и неколку комплетно нови композиции.

Заедно со Arctic Monkeys важите за бендови кои го трасираат патот на новиот англиски звук. Се чувствувате ли како музички револуционери?
- Нашата музика не може да се нарече револуционерна и токму поради тоа мислам дека таа констатација дека ние го трасираме патот на новиот англиски звук не е баш најсоодветна. Но во секој случај, ни годи кога ќе чуеме такво нешто.
 
Често ве споредуваат со бендови кои имаат култен статус, како што се Echo & the Bunnymen, Joy Division, U2, а таквите споредби се прават во однос на вашиот стил на музика и вашата изведба. Колку се релевантни таквите споредби и дали фактот што сте слични со некои други е единствениот начин за постигнување светска слава?
- Всушност, ние немавме намера да наликуваме на овие бендови за да достигнеме слава. Точно е дека сите членови на бендот сме големи обожаватели на Echo & the Bunnymen, но од бендовите што ги спомнавте тие се единствените кои имаа некакво влијание кај нас. На пример, U2 воопшто не ни се допаѓаат.

Лимитираниот тираж на вашиот прв сингл Bullets, во 2005 година се продаде во рекордно време за само еден ден. Како се чувствувавте тогаш? Помисливте ли дека вратите кон огромниот успех ви се широко отворени, или поверувавте дека тоа е само почетничка среќа?
- Сé што се случуваше на почетокот на нашата кариера беше возбудливо. Не во смисла дека ни се отвораат вратите кон некој огромен успех, туку во смисла дека кариерата ќе ни трае подолго од само еден издаден сингл.

Два пати бевте номинирани за музички награди (Brit Awards и Mercury) но не освоивте ниту една. Дали ве фрустрира тоа?
- Не, тоа воопшто не е фрустрирачки за нас, туку напротив. Мислам дека и самата номинација е убава како признание.


Сте настапувале на славниот фестивал Glastonbury, нешто што и на многу поголеми и попопуларни бендови не им се случило. Колку тој настап беше важен за вашиот пробив на светската музичка сцената?
- Сигурен сум дека за секој бенд во светот, без разлика на тоа каков стил на музика негува, свирењето на Glastonbury е од огромно значење. Така беше и со нас. Glastonbury е еден огромен фестивал, кој што ја популаризираше рок-музиката во светски рамки и затоа е важно да можат бендовите да свират на тој фестивал.

Во вашата музичка кариера сте ја делеле сцената со многу бендови, а еден од нив е и R.E.M. Колку може еден музичар да научи од Michael Stipe и од неговата музичка филозофија?
- За разлика од општото убедување, постојат и други членови во R.E.M., покрај Michael Stipe. На пример, Peter Buck е врвен гитарист и поклоник на музиката. Невозможно е да ги гледате на сцена, а да не научите како е да се биде во бенд.


Како продуцент на вашиот најнов албум In This Light and On This Evening, е потпишан Flood (Mark Ellis), кој има соработувано со U2, Depeche Mode, Nine Inch Nails и други. Сметате ли дека тој е најзаслужен за овој досега ваш најдобар албум во кариерата?
- Flood е одличен продуцент, еден од најдобрите во својата бранша. Тој го претвори нашиот бенд во нешто прекрасно. Едноставно, човекот е гениј и заслужува секакви почести и пофалби.


No comments:

Post a Comment