INTERVIEW: Laetitia Sadier

Објавено во „Нова Македонија“ на 02.06.2012

Има уште од моето вистинско „јас“

што може да се истражува

     Француската музичарка Laetitia Sadier, која долги години живее и работи во Англија, во светот стана позната по својот препознатлив и впечатлив вокал во култниот француско-англиски постпанк-бенд Stereolab. Групата беше инспирирана од лаунџ-поп, боса нова, краутрок и од филмската музика, а хипнотичкиот вокал на Sadier и нејзините „левичарски“ текстови играа значајна улога во оригиналноста на нивната звучна слика. Кога Stereolab одлучи да паузира, во 2009 година Sadier почна да работи на својот прв соло-албум The Trip, прикажувајќи го својот воздушесто-сензуален вокал низ еден сет од длабокоинтимни песни.

     Препознатливиот глас на Sadier, во текот на годините, се појавува и во песните на многу музичари и бендови, вклучувајќи ги Blur, Mouse on Mars, Atlas Sound и многу други.
На 3 јуни таа ќе настапи на годинешното издание на Оф-фест, каде што ќе се претстави со материјалот од својот албум The Trip, но и од новиот Silencio, кој треба да се појави за еден месец.

Колку и да не сакате, луѓето секогаш ќе ве поврзуваат со Stereolab. Кажете колку албумите од времето на проектот Monade, како и од соло-кариерата The Trip и новиот Silencio што треба да излезе во јули, се разликуваа од тоа што го работевте со Stereolab?
- Тоа што се наоѓа на Monade, како и на соло-албумите, многу повеќе ме отсликува како личност отколку во Stereolab, затоа што во тој бенд мојата улога, пред се`, беше во текстовите и во изведбата. Сега јас одлучувам и сама сум одговорна за сето тоа што ќе го сработам. Многу повеќе се забавувам кога имам повеќе обврски и моќ за одлучување.

На што обрнувате повеќе внимание сега, на текстовите или на музиката, затоа што во Stereolab предност имаше мелодијата во однос на текстот?
- Се фокусирам на секој аспект на создавање на албумот и на неговата изведба. Ми требаше извесно време да дојдам до таа одредена точка, но некако мислам дека од последниот албум наваму сум поспособна да го тргнам вниманието од музиката и да се концентрирам на текстовите, а во исто време да го контролирам квалитетот на музиката. Секако, тука не се во прашање само музиката и текстовите туку и да се најдат добри луѓе за соработка. А јас, еве, гордо изјавувам дека ги најдов. Сепак, мислам дека има уште од моето вистинско „јас“ што може да се истражува, настрана од музичката школа на Tim Gane, која ја следев 20 години.

Некои од текстовите на The Trip се инспирирани од вашиот живот, а тоа особено се чуствува во песната One Million Year Trip. Мислите ли дека треба да се споделуваат личните и интимни искуства со остатокот од светот?

- Искуството е секогаш лично до одреден степен. Тоа што сум имала да го споделам, всушност, е искуство низ кое поминале повеќето луѓе во својот живот. Не постои нешто со што некој би требало самиот да се соочува или, пак, од што би требало да се срами. Животот си носи моменти на среќа и на трагедија, а кога некој ќе ги најде опишани во книга, изразени преку музика или, пак, во некоја друга форма на уметност, може да постигне прекрасен катарзичен ефект. Тоа може да помогне да се искажат емоции, кои поради својата болна природа остануваат заробени во душата, умот или во телото. Според мене, тоа е една од основните функции на уметноста.

Ако The Trip беше еден вид рефлексија на вашиот живот, тогаш во која насока ќе се движи Silencio?
- По се` изгледа дека Silencio некако полека зазема политичка насока. Поминуваме низ силен транзициски период, во кој се` повеќе луѓе сфаќаат кои сили всушност не` водат. Пред се`, тоа се финансиите, давањето приоритет на парите во однос на добросостојбата на жителите на оваа планета. Овој свет го водат луѓе што, за да може полесно да владеат, влеваат страв кај населението. Ова накратко се темите што ги истражувам во Silencio.

Ми се чини дека генерално во албумите што се објавуваат во изминативе години преовладува мрачна меланхолија. Кажете ми колку глобалната економска криза, која владее овие години, влијае врз вас и воопшто на светската музичка сцена? 

- Откако паметам ние влегуваме од една во друга криза. За оваа велат дека ќе биде пораспространета и ќе предизвика поголема сиромаштија. Тоа што јас го забележувам е дека луѓето во Америка се подобро платени од тие во Африка или во Азија. Исто така постои согласност меѓу работодавците да се намалат платите на европските работници, за да можат повеќе да експлоатираат, да даваат помалку пари во јавниот сектор и повеќе моќ за приватниот сектор. Токму поради овие работи човек не може а да не биде меланхоличен. Јас сум оптимистка и се верувам дека има начини луѓето да се инспирираат, да ја земат судбината во свои раце и сами да ја испланираат својата иднина.

На новиот албум повторно соработувате со Tim Gane. Која е овој пат неговата улога? Ќе можете ли да избегате од атмосферата на Stereolab и да направите албум со свој печат?
- Го замолив Tim да напише една песна за мојот нов албум и многу сум среќна поради тоа. Не би сакала да ја ставам својата работа спрема неговата, туку повеќе би сакала да вклучам некои негови ставови во мојата. Ние не сме непријатели. Се надевам дека, и покрај тоа што има песна од Tim, Silencio е свеж албум, кој повеќе ме карактеризира мене.

Иако по потекло сте Французинка, во вашата музика се чувствуваат примеси на брит-поп, германскиот краутрок и, секако, француската шансона. Во која категорија всушност спаѓате вие?
- Навистина не знам во кој жанр спаѓам. Можеби најмногу како термин би одговарала поп-музиката, но мојата цел првенствено е да звучам уникатно, а не како некои од овие жанрови што ги наведувате.