ИНТЕРВЈУ: Кирил Џајковски

Објавено во „Екран“ на 25.10.2001

Нема поубава работа од спој

меѓу пријателство и креативен труд

По промоцијата на саундтракот Прашина што се случи деновиве во Музејот на современа уметност во Скопје, логично беше да направиме еден „домаќински“ муабет со Кирил Џајковски, авторот на оваа музика. Но, поради неговата презафатеност „домаќинскиот“ муабет моравме да го оствариме со посредство на e-mail...

Што за тебе како автор на музика значи саундтракот Прашина?

- Правењето на музиката за Прашина беше навистина фасцинантно искуство. Од самата подготовка, до снимањето со оркестар во Лондон и постпродукцијата на звукот и сликата, беше еден голем креативен предизвик на кој му се предадов во целост. Јас и порано имав работено применета музика, но ова е мој прв проект од оваа величина и важност. Крајниот резултат е еден голем филм за што се гордеам дека сум дел од него.

Како е да се соработува со Милчо Манчевски сега, за разлика од времето кога соработувавте во групата Бастион, особено на проектот Врелите ноќи во Мексико?

- Во музички термин тоа тогаш можеби беше една етида, а ова денеска е симфонија. Тоа се однесува само на обемот на работата. Во смисла на комуникација и во смисла на креативно размислување временска дистанца мислам дека воопшто не постои. Милчо е инспиративен автор, неговото влијание и тогаш и денес е извонредно искуство, а во исто време наполно нормално и спонтано. Ние и приватно се дружиме и нема поубава работа од спој меѓу пријателство и креативен труд.

Како дојде поканата од Милчо за пишување музика за филмов?

- Милчо едноставно ми го даде сценариото да го прочитам и ме замоли да напишам некоја тема врз основа на тоа. Јас напишав две, од кои едната подоцна стана главна тема во филмот. Се` тргна од тоа...

Во која насока ќе оди понатаму твоето музичко вјерују, по Synthetic Theatre, Homebound, Religion & Sex и конечно Прашина?

- Моето следно издание веројатно ќе биде музика од театарски претстави на кои досега сум работел. Мислам дека тоа е еден многу интерен и шаренолик материјал кој повторно ќе понуди некоја поинаква варијанта од она што сум го работел во минатото.

Што значи во конкретна, комерцијална смисла за тебе, партиципирањето со една нумера на француското компилациско издание Dynamik, на француската издавачка куќа Vital Song, за што конкурираа стотина музичари од Источна Европа, а се квалификуваа само девет, меѓу кои и ти? И, наедно, што значи за тебе што Virgin Records ја откупи лиценцата за саундтракот Прашина?

- Драго ми е што се појави еден мој ремикс на таа компилација. Такви изданија секогаш помагат во додатната промоција и презентирање на она што го работам. Инаку, наскоро треба да се појават на европскиот пазар уште две компилации на кои се вклучени и мои композиции. Едната се вика Music for dreams и ја издава Данската филијала на EMI, а другата би требало да биде компилација што ја презентира DJ Pathaan, диск-џокеј од Лондон, кој истовремено и пишува за лондонското списание DJ.

Фактото што Virgin ќе го дистрибуира саундтракот на Прашина значи дека цедето ќе го има во сите земји каде што ќе се прикажува филмот. Таа синхронизација со филмот е многу битна за да се овозможи и навремено презентирање на музиката од филмот.

Зошто го направи кафулето Бастион? Поради некаква скопска „чивија“, од комерцијални причини или од некакви други боемски причини... ?

- За тоа се виновни моите пријатели. Јас не бев сигурен за таа идеја, но тие некако ме убедија и еве сега навистина ми е драго што имам каде да уживам во прекрасната есен.

Твојата некогашна колешка од Бастион, Ана Костовска, по години поминати во Суботица конечно се врати во Скопје. Мислиш ли на некаква повторна соработка со неа?

- Зошто да не? Ана е многу талентирана и креативна личност. Таа има прекрасен глас и ако има време и услови, јас сум секогаш отворен за повторна соработка.

Соработуваше со Горазд Чаповски и неговиот бенд Кисмет, помина некое време како член на Леб и Сол, соработуваше со уште едно чудо музичари од некогашна Југославија... Со кого имаш најубави искуства, музички и човечки?

- Сите тие искуства преку соработката со разни музичари се драгоцени. Сите луѓе што ги споменуваш се одлични музичари и многу интересни луѓе. Нашето дужење и заедничка работа е едно мноштво спомени, искуства, доживувања... Тешко е да се издвојат посебни моменти.

Деновиве практично си недостапен за новинарите, работиш во студио... Можеш ли да откриеш што снимаш?

- Во студиото Видеолаб, го завршуваме третиот видеоспот со филмски материјали земен од Прашина. Мислам дека тоа на еден убав начин ќе го заокружи визуелното презентирање на музиката од филмот.

Како врз тебе како уметник влијае сегашнава политичка ситуација во земјава и како се снаоѓаш во сето тоа?

- Се обидувам тоа да не влијае врз мене. Дури и обратно. Во такви услови уметноста треба да влијае, да го ублажи тоа негативно влијание врз луѓето што го создава дневно-политичката ситуација. Не само како форма на ескапизам, туку и да ги потсети луѓето на убави работи.

Остануваш ли во земјата на своите предци или гледаш побрзо да „збришеш“ надвор...?

- Јас никогаш не сум ни чуствувал дека сум ја напуштил својата земја. Извесен период само сум бил физички отсутен. Јас и понатаму ќе патувам и понекогаш нема да ме има овде, но тоа е само дел од работата. Просторот од кој потекнуваш живее во тебе и го носиш и на крајот на светот.